dr n. med. Beata Winkler

Pani doktor jest niemiła, brak jej empatii i szacunku dla pacjenta. Wizyta u niej budzi strach. Sama doświadczyłam z jej strony krzyku i oskarżenia o coś, czego nie zrobiłam. Czy tak ma wyglądać wsparcie osoby chorej? Jeśli tak, to ja chyba tej pani podziękuję.

Pani dr to jakaś pomyłka. Stanowczo odradzam. Proponowała mi chemię przy nowotworze, na który chemia nie działa. Na szczęście skonsultowałem to z innym lekarzem i 9 lat żyje bez objawów choroby. Śmiem twierdzić że gdybym zgodził się wtedy na chemię mój stan zdrowia byłby dużo gorszy. Omijajcie tę osobę z daleka.nigdy nie spotkałem tak nieempatycznej osoby.

Bardzo odpowiada mi Pani doktor. Mogłam liczyć na dokładne przebadanie, bez zwłoki zostałam zapisana na badania. Pani doktor jako lekarz jest specjalistką i solidne przebadanie jest kwestią nadrzędną. Polecam

Jeśli ktoś chce przeżyć kolejny stres związany z leczeniem to "polecam" panią doktor Beatę Winkler. To, moim zdaniem wyjątkowo niemiła osoba, traktująca pacjenta jako zło konieczne.

Nie wiem, jak opisać stosunek tej pani do pacjenta, bo jest po prostu okropny. Nie wiem za kogo ta pani się ma, ale lepiej niech zejdzie na ziemie. Nie powinna wykonywać tego zawodu z prostego powodu. Nie ma serca ani empatii. Współczuję każdemu, kto miał styczność z tą kobietą. Proszę trzymać się z daleka dla własnego zdrowia psychicznego, bo ten, kto wejdzie tam z nadzieją, wyjdzie zdeptany jak robak.

Nie polecam, wg mnie ta lekarka minęła się z powołaniem, jest niemiła, opryskliwa, zero empatii, nie powinna mieć kontaktu z pacjentami onkologicznymi.

Każda wizyta to ogromny stres i nerwy. Kobieta bez kontaktu, traktuje pacjenta jak zło konieczne, "bo ja jestem lekarzem i robię wielką łaskę lecząc pacjenta, a Pani (pacjentka) to takie nic". Nie życzę Pani doktor źle, ale proszę poczytać sobie opinie pacjentów o Pani stosunku do chorych i zastanowić się, dlaczego tak jest?

Nie polecam nikomu, kto zmagałby się jedynie z katarem, nie wspominając o chorobie onkologicznej. Wczorajsza wizyta wprawiła mnie w ogromną niemoc, konsternację, zniesmaczenie i wściekłość. Mama przez 9 miesięcy miało styczność z kilkudziesięcioma lekarzami, leżała również na oddziale w COZL i w innych szpitalach i w żadnej placówce nie spotkaliśmy się z taką osobą, jak ta pani doktor. Oschła, niesympatyczna, nieempatyczna, niekontaktowa, niemiła. Już na wstępie niezbyt grzecznym tonem zwróciła mamie uwagę, że siada na leżance (powinna na krześle stojącym w drzwiach, jakby co najmniej pacjent onkologiczny zarażał). Później było tylko gorzej. Na pytania reagowała irytacją (łącznie z podniesionym tonem), więc w sumie nie zadałyśmy już żadnego z przygotowanych. Wizyta polegała na odczytaniu wyników, które mogłyśmy same odebrać na dole. Mama bała się cokolwiek odezwać, ja z tego wszystkiego zaniemówiłam i chciało mi się płakać, nie poprosiłam o recepty, a sama lekarka nie zaproponowała wypisania czegokolwiek. Mama nie dostała skierowania na kontrolne badanie tk, mimo tego, że od początku leczenia miała taki tryb. Jak się zapytałam dlaczego, nawet nie odpowiedziała, tylko patrzyła na mnie wyzywająco, jakbym była nienormalna albo niedorozwinięta. Ta wizyta to był prawdziwy koszmar, zupełnie niepotrzebny, bo nie wniósł nic w leczenie, a wręcz przeciwnie. Jestem załamana - czekałyśmy trzy miesiące na coś, co nie powinno się w ogóle wydarzyć.

W mojej ocenie bardzo nie uprzejma, stresująca, bez empatii do chorego człowieka na raka złośliwego. Zero konwersacji na temat rehabilitacji, leczenia itp. Nie polecam najgorszemu wrogowi.

Każda wizyta u niej to bardzo duży stres, nie polecam.