#11

Ta placówka zajęła 11 miejsce w Polsce, w rankingu 2024 ze średnią 4.5 przy 510 ocenach.

Zachodniopomorskie Centrum Onkologii

Ocenianie ośrodka czy poradni wg kryteriów nie da prawdziwego obrazu, ponieważ wiem z własnego doświadczenia, że jest to uogólnienie. Ja spotkałam na swojej drodze lekarzy, którzy poświęcili mi swój czas, ale i takich, którzy nie mówili nic, co na początku choroby było na tyle traumatyczne, że pamiętam to do dziś i na tej podstawie oceniłam oddział. Po wielu miesiącach trafiłam na lekarza, który rozmawiał ze mną jak z doświadczonym pacjentem, tłumaczył itd. Rozumiałam i mogłam pytać, ale nie dlatego, ze wcześniej któryś z lekarzy chirurgów z ZCO w Szczecinie cokolwiek mi powiedział. Rozumiałam i pytałam, bo sama zdobyłam wiedzę, np. z e stron internetowych centrów onkologicznych w Polsce, stron studentów medycyny, z forów internetowych, na których wypowiadają się pacjenci z innych CO w Polsce. Dzięki temu wiem m.in. jakie są standardy leczenia danego typu raka w Polsce, jak często w danym typie raka zleca się badania, jak długo jest się pod kontrolą. Teraz wiem, ze w Szczecinie te standardy nie są stosowane. Większość badań i kontroli musiałam wymóc ja - pacjentka. ZCO w Szczecinie oceniam na bardzo niską ocenę.

Bardzo dobrze działa komisja onkologiczna. Kompetentne osoby, również profesorzy, ustalają cały przebieg leczenia. Koszmarny pan doktor robił mi biopsję mammotomiczną. Za czwartym razem dopiero udało mu się pobrać wystarczającą ilość materiału do badania hist-pat. pod kontrolą USG. Czyli naraził mnie na zwiększone prawdopodobieństwo przerzutów. Uszkadzał guz i sobie strzelał przyrządem, który nie chciał się zamknąć na chorej tkance -zepsuty był! Na zabieg czekałam miesiąc. Pierwszeństwo miały osoby z łagodnymi zmianami. Jedna kolejka dla wszystkich. No i zbieranie wywiadu na izbie przyjęć chirurgii przez SIOSTRĘ PRZEŁOŻONĄ na korytarzu, pytała o wszystko - odpowiadałam, a wokół inni czekali na Godota i słuchali. Ostatnia miesiączka, czy aby na pewno nie jestem HIV positive - jak umiałam najlepiej - odpowiadałam. Panowie chirurdzy nie mieli kaprysu mnie przepytać w gabinecie lekarskim. Trochę jak Lot nad kukułczym gniazdem. Siostry wygrywają, depczą. Władza. Na i mimo, że guz miał średnicę mniejszą niż 1,5 cm w węźle wartowniku był przerzut. Myślę, że zmasakrowanie guza miało taki właśnie skutek i miesiąc czekania na zabieg/operację. To spowodowało znacznie bardziej obciążające leczenie. Radykalna radioterapia i chemioterapia. Nie mam specjalnie wyboru - muszę się leczyć na Strzałowskiej. Do Poznania mam 200 km. Prywatnie - onkologia nie działa, jest za droga. Jestem zła, że nikt tam nie szanuje mojego czasu. Nie działa przyjmowanie na określoną godzinę. Jestem w dobrej kondycji. Boli mnie - chorzy, bezradni, prości ludzie, często z daleka siedzą godzinami po drzwiami gabinetu lekarskiego, albo czekając na chemioterapię w dziennym oddziale. Czekanie 3-5 godzin to w tym miejscu normalne. Mimo numerków. Nowy budynek pod jakimś tam dziwnym i nieadekwatnym tytułem - wybudowany częściowo za pieniądze Unii Europejskiej jest wielkim nieporozumieniem. Okazały, kilometry korytarzy, które utrudniają przemieszczanie się schorowanym ludziom, lekarzom, dziesiątki drzwi, które miały łączyć z zewnętrzem, a są zamknięte. Okna od podłogi do sufitu - zasłonięte. Całe szczęście. Szkoda, że nie pomyślano o intymności na etapie projektu. Budynek powstał w miejscu jabłoniowego sadu. Na ścianach jest więc w celu (chyba) stworzenia ciągłości - mnóstwo fotogramów jabłek i jabłoni. CHORYCH. Dla mnie to traumatyczne. Zaakceptowałabym zdrowe jabłuszka na ścianach. Chore mnie martwią, przygnębiają, denerwują, obniżają nastrój. Lekarze są kompetentni, wycofani. Nie dziwię się - za często nie udaje Im się wyleczyć. Nie mogą przyjaźnić się z umarlakami in spe. Koszmarna praca. No i jeszcze barek - doskonale jedzenie. Barek jest cudny, rozładowuje moje stresy - np. sałatka gruszki + pleśniowy ser + rukola. Mistrzowstwo Świata.

dr Jędrzejczak, jest lekarzem doświadczonym, z dużą wiedzą medyczną, zaangażowaną, lecz nadmiernie pragmatyczną.

Po operacji w Klinice na Pomorzanach zobaczyłam że pacjenta można traktować jak człowieka a nie jak zbędną rzecz. Lekarze w Centrum są uprzejmi i kompetentni a także potrafią dać nadzieję co w wypadku takich chorób jest niezbędne. Jestem pełna uznania dla ich pracy i faktu że poświęcają swój czas na to bym mogła zrozumieć co to za choroba i czemu wybrano właśnie taki sposób leczenia.

Generalnie OK

Trafiłyśmy na świetnego lekarza -dr.Nagaya

Zarówno w Przychodni jak i na Oddziale lekarze zawsze w pełni odpowiadali na moje pytania. wszyscy byli bardzo uprzejmi i pomocni. Pobyt w szpitalu pomimo choroby wspominam dobrze. Warunki bardzo dobre a personel rewelacyjny.